Enquisa: Opinión verbo das variedades dialectais

Publicado: 31/01/2017 em Enquisa, Variedades dialectais

Hai persoas que pensan que os dicionarios galegos deberían todo o léxico do noso idioma que sexa posíbel. Outros opinan que as variedades dialectais son un atranco e pensan que, de antre varias posibilidades, hai que escoller unha. A Real Academia Galega ten unha posición intermedia. É dicir nalgúns admite tódalas variedades galegas (eis témo-lo caso de fento, fieito, felgo,  folgueira…) e noutros só admite unha (como sucede nos casos de antre/entre/ontre, moito/muito/muto, tesoira/tesoura, irmán/irmao/irmau, verán/verao/vrao/vrau…).

Eu opino que habería que admitir tódalas variedades galegas. Ao final, non vai haber ningún problema na fala; independentemente de que alguén use irmán e ontre e o receptor use irmau e entre. De feito, na Galega hai programas nos que se usan variedades non admitidas pola RAG (viñen, mañan…) e non hai ningún problema de comunicación. Por exemplo, no portugués; até certo punto, seguen unha política de tolerancia. Penso que a RAG debería facer algo similar e deixar que cada persoa faga o que lle peta e teña dereito a usa-las formas propias da súa zona, tanto na escrita como na fala e tanto en rexistros formais como en coloquiais. O traballo desta institución debería limitarse a desterrar castelanismos ou posíbeis influencias desta lingua, cousa na que tampouco é que vaian sobrados… Ben, e tamén deberían ocuparse de vixia-la entrada dos neoloxismos, xa que agora case todo nos chega por vía anglófona.

Alén diso, non se debe confundir dialectalismos con vulgarismos. O que eu propoño é que se admitan tódalas variedades dialectais, mais os vulgarismos cómpre desterra-los na escrita e en rexistros formais. Tamén é traballo da Real Academia Galega garanti-la pureza da nosa língua, mais sempre preservando a nosa gran riqueza léxica.

comentários
  1. Eu estou a favor de termos todas as variantes dialetais no dicionário, mas preferenciando sempre uma e, de existir, a mais parecida ao português. Ex.: escoito/escuito/escuto. Se tenho de escolher, a do centro seria a minha preferida (caso de querer ter um galego mais achegado ao português), a estas alturas, e considerando a pequena diferença entre elas, utilizo diretamente a escrita do português, mas se tenho de falar utilizo “escuito” na Galiza.

    Devemos diferenciar “escrita” de “fala”. Eu posso escrever “escuto” e dizer “escuito” ou “escoito”. Podemos mantar a nossa variedade na fala sem dificuldades, mas para sermos competitivos devemos empregar a ortografia portuguesa, nada fazemos tomando de base o castelhano e tampouco buscando mais distancia com uma variedade do nosso próprio sistema linguístico. Devemos avançar devagar hacia uma língua limpa de castelhanismos e próxima às variantes galaicófonas ou lusófonas. Tentar semos diferentes de todos abre o caminho fácil para para a nossa absorção pelo castelhano, o romance central. Devemos pensar em futuro e esse futuro ou é desaparecer no castelhano, um sistema alheio, ou continuarmos a ser uma variedade do romance ocidental, não há outra saída.

    Curtir

  2. E disse:

    “E logo o que falo eu que é?” din os galegofalantes cando se presentan a un CELGA 4 nas escolas de idiomas e suspenden a expresión oral. Ou a xente vella cando lles “hai que” corrixir un ditongo porque eles din “roiba” e resulta que era “rubia”. O futuro de non incluir as variacións é condenalas a morte nunha xeración ou dúas. Non paga a pena dicirlle a todos os falantes: si, esa palabra tamén é galego (fóra aberracións como jueves ou calcetín ou tornocelo)?

    A ligazón co portugués morreu na Idade Media, ninguén nos vai vir salvar. Puto sentimento de inferioridade dos galegos que se non estamos ó abeiro dalgo que cremos meirande sentímonos pequenos. Ñola, xa. É como se un islandés se pon a falar danés porque seica veñen dun talo común. Pois vaia outra historia.

    Curtir

Deixa o teu comentario